صفحه اصلی
گزارش نشست" فناوری و کاهش اثر مخاطرات طبیعی"
  • 4108 بازدید

نشست تخصصی" " فناوری و کاهش اثر مخاطرات طبیعی" به مناسبت روز ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی" روز شنبه 21 مهرماه 1403 در سالن جلسات پژوهشکده علوم محیطی برگزار گردید.

دکتر سلمی امی؛ عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی سخنران این نشست بوده اند. 

دکتر امی اشاره داشتند که براساس چارچوب سندای2015-2030: پیشگیری از مخاطرات و کاهش اثر مخاطرات از طریق اجرای اقدامات یکپارچه و فراگیر اقتصادی، ساختاری، حقوقی، اجتماعی، سلامت، فرهنگی، آموزش ، محیط زیستی، فناوری، سیاسی و نهادی صورت می‌گیرد که آسیب‌پذیری را کاهش و آمادگی برای پاسخگویی و بازسازی پس از حوادث را افزایش می‌دهد. براساس این چارچوب تغییر نگرش از مدیریت بحران به مدیریت ریسک ضروری است. رسیدن به این اهداف نیازمند یک شیوه‌ی تفکر جدید برای تغییر ساختارها است. با توجه به افزایش شهرنشینی و تغییرات اقلیمی انتظار می­رود فراوانی مخاطرات و آسیب‌پذیری ناشی از آن افزایش یابد. از اینرو ضروری است ظرفیت واکنش منطقه­ای توسعه یابد و این نکته به استراتژی­های سازگاری و آمادگی نوین نیازمند است .

همچنین ایشان اظهار نموند که اقدامات سازگاری عمدتا در زمینه تعیین کاربری زمین متناسب با سطح خطر و طراحی محیط مبتنی بر ارزیابی ریسک صورت می‌گیرد. اهم اقدامات درامر کاهش اثرات مخاطرات طبیعی درمرحلۀ پیشگیری شامل اقدامات در حوزۀ معماری، شهرسازی، ساختمان، راه‌ها و شریان‌های حیاتی است. تمرکز مدیریت ریسک در حوزۀ پیشگیری و آمادگی برجسته می‌شود و شامل شناخت حادثه از طریق ارزیابی مخاطره، مکان‌یابی بهینه،‌ پیش بینی‌، توسعۀ سیستم هشدار سریع، ارزیابی آسیب‌پذیری، افزایش ظرفیت مقابله، ساخت و ساز ایمن و مکانیابی مجدد است. امروزه فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و اینترنت اشیا می‌تواند به آمادگی و پاسخ به بحران‌ها و به کاهش آسیب‌ها به ویژه در موارد پیش‌بینی و شناسایی زودهنگام، سیستم‌های هشداردهنده، مدیریت منابع و زیرساخت‌ها، تحلیل داده‌های بزرگ، پشتیبانی در تصمیم‌گیری، امداد و نجات. کمک شایانی کند.

مسئولیت دانشگاه‌ها و مراجع تولید علم در راستای تحقق هدف کاهش اثر مخاطرات طبیعی براساس اهداف تبیین شده در چارچوب سندای برای کاهش ریسک مخاطرات2015-2030 در سومین کنفرانس سازمان ملل در سندای ژاپن در جهت کاهش ریسک موجود و افزایش تاب آوری شامل درک خطر، سرمایه‌گذاری در جهت کاهش خطر، ارتقا سطح آمادگی، پاسخگویی، توان بخشی و بازسازی است. درک خطر مستلزم ایجاد بانک اطلاعات برای پردازش اطلاعات است. همچنین شناسایی امکانات موجود و ارزیابی خطرپذیری مخاطرات و ارزیابی آسیب‌پذیری به تفکیک انواع مخاطرات در هر منطقه جهت مدیریت و برنامه‌ریزی منابع برای کاهش پیامدها ضروری است، این اقدامات در زمرۀ وظایف نهادهای تولید علم و فناوری جهت دستیابی به هدف کاهش اثرات مخاطرات است.

افزودن نظرات