توسعه شهرنشينی و رشد سريع جمعيت از يک سو و پيشرفت فناوری و کاربرد آن در جهت بهره‌‏برداری از منابع محيط طبيعی و تخريب محيط زيست از سوی ديگر، تعادل نسبی موجود ميان انسان و محيط زيست طبيعی را که طی قرون گذشته وجود داشته برهم زده و موقعيتی بس دشوار و قابل تعمق در مقابل انسان امروزی قرار داده است. امروزه اکثر برنامه‌‏های توسعه محيط که به دنبال تخريب وسيع ساختار‏های طبيعی اعمال می‌‏شوند، تداخلی بين اصول ساختاری و اصول بهره‌وری قلمروهای فضايی پديد می‌آورند که در نهايت هدايت و کنترل عمل‏کردی ساختار‏های فضايی - اجتماعی در توليد و بازتوليد سامانه‏‏‌های پايدار محيطی را عقيم می‏‌سازند.

از آن‏جایی ‏که هدايت و کنترل عمل‏کردی ساختار‏های فضايی ـ اجتماعی در روند توليد و بازتوليد سامانه‏‌های محيطی، سياست پايدار محيط‏‏‌های انسان‏ ساخت را در مقياس برنامه‏‌ريزی سيمای‏ سرزمين‏ می‏طلبد، هدف از تشکيل اين گروه آغاز روند متعاملانه بين بخش‏‌های تخصصی مرتبط با پژوهش‏ و مديريت سیمای‏ سرزمين‏ می‏‌باشد.